Fotografe Chantal Convertini legt uit hoe het maken van zelfportretten op film ons kan helpen om onszelf te empoweren en lief te hebben.

Velen van ons gaan gebukt onder een constante stroom van afleidingen, en we spenderen zelden tijd alleen. Zelfs als we dat wel doen, doen we vaak dingen die geen ruimte laten voor compassie en liefdevolle zelfreflectie.

Acht jaar geleden kwam een moeilijke periode in mijn leven me ertoe om te beginnen met zelfportretten. Ik was altijd al gefascineerd door het creëren van beelden sinds ik een kind was, maar niets boeide me zoveel als fotografie.

Toen ik begon was ik in een waanzinnige staat van geest. Ik nam constant zelfportretten maar was pas vele jaren later in staat om de kracht van het maken van deze foto's in woorden uit te drukken.

Als je nog nooit zelfportretten op analoge film hebt gemaakt, zijn de technische instructies vrij eenvoudig. Het interne proces dat zich tijdens het maken afspeelt, verloopt het beste wanneer het niet geforceerd of geanalyseerd wordt.

Door het maken van zelfportretten leerde ik technieken zoals het gebruik van natuurlijk licht en compositie, maar leerde ik ook mezelf beter kennen en liefhebben dan ooit tevoren.